Afgelopen zondag hebben wij ons zoontje gedoopt. Ik had het eigelijk niet verwacht maar het was voor mij een heel emotioneel moment. Op zo'n momenten vraag ik me echt af hoe het komt dat het zo speciaal is wanneer we iets "voor het oog van God" doen. Ik stond daar met Mathijs net alsof hij net geboren was en ik hem de eerste keer aan iedereen moest laten zien... Het is een gevoel wat je moeilijk onder woorden kan brengen.
Toen het vorige maand kinderzegening was ben ik hem ook gaan laten zegenen. Na die zegening had ik al een gevoel alsof hij vanaf dat moment beter beschermt was. En nu is dat gevoel nog krachtiger! Alsof hij een extra "beschermengel" heeft hierboven. Ik hoop dat wanneer Mathijs op een dag steun of kracht nodig heeft hij die dan ook zal vinden. Maar ik hoop ook dat hij gewoon dankbaar gaat zijn voor de dagelijkse dingen.
Tijdens de doop is me ook duidelijk geworden dat sommige dingen moeilijk zijn om aan kinderen uit te leggen. Het was eigelijk best grappig: mijn zus had aan mijn neefje (5jaar) verteld dat we allemaal samen naar de kapel gingen en dat Jezus daar woont. Bij het binnen komen in de kapel vroeg hij meteen waar Jezus was? Was hij misschien niet thuis...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten